Пабачыў свет паэтычны зборнік "Пялёсткі" 15-гадовай Насці Сідорка

Ва ўступным слове да кнігі дзяўчына распавядае, што першыя вершы напісала яшчэ трэцякласніцаю — па-беларуску, але “ўперамешку з рускімі словамі”. Сур’ёзна звярнулася да творчасці ў пятым класе дзякуючы настаўніцы Святлане Васільеўне Пятручык.

Дарэчы, што радуе ў аўтабіяграфіі Насці, дык гэта тое, з якой павагай і ўдзячнасцю маладая аўтарка піша пра сваіх старэйшых калег. Дзяўчына наведвае літаратурную студыю “Вестка”. Настаўнікам у літаратуры паэтка называе Алеся Канстанцінавіча Каско. Менавіта спадар Алесь, а таксама дырэктарка Жабінкаўскай раённай дзіцячай бібліятэкі Галіна Фёдараўна Хандрыка дапамаглі падрыхтаваць да выдання кнігу “Пялёсткі”.

“Арыентуецца Насця на класічную нацыянальную паэзію ў выбары матываў: мацярынства, прырода, міфалогія, гісторыя… Ды хіба яны калі-небудзь “састарэюць?”. І ўжо зусім без ніякіх агаворак трэба прызнаць, што вечнай застаецца аснова мастацкай красы — вобразнасць…” — адзначае ў прадмове да кнігі Алесь Каско.

Дастаткова прачытаць некалькі вершаваных радкоў з гэтай кнігі, каб пераканацца ў тым, што перад намі — сапраўдная паэзія.

Насця Сідорка 

Нясвіжскі парк

Я блукаю па восеньскім парку.

Пад нагамі ўсё болей лісця.

Гэта клёнаў апалыя крылы

Старажытны цуд-парк залацяць.

Абсыпаюць сцяжынкі і лаўкі,

Камяні і азёрную даль.

Тут эпохаў былых адгалоскі,

Тут свае і пяшчота, і жаль.

Як жа шмат і легенд, і паданняў

Сведчаць тут аб сівой даўніне!

Вось і постаці статуй маўклівых

Таямніцы нашэптваюць мне…

***

Той час, што ў памяці гарыць

Святлом яскрава-залацістым,

Што смехам сонечным звініць,

Завецца цёпла так —

дзя-цін-ствам…

Сонечны шлях

Першы ранішні промень скаціўся з нябёс

І пабег па высокіх дамах.

Асвятліў непрытомны рачулкавы плёс,

Паляцеў па зялёных садах.

І траву ўскалыхнуў, і расквеціў асфальт,

Не заблытаўся ў парку старым, —

Заскакаў, заіскрыўся і кінуўся ўдаль,

Каб зрабіць сонны горад жывым.