Сёння — Дзень памяці загінулых у мінскім метро

Дата публікацыі: 11.04.2013

2248

Памяці загінулых у мінскім метро

Называй ты гэта як хочаш.
Цяжкая туга ці чуйная роспач,
чуццё, пачуццё ці голас крыві,
бо прыйдзе само – заві не заві.

Ісці за ім след у след – галоўнае,
бо калі завіруха ў галовах – не
ўратавацца – хіба што спёкай у сэрцы,
пясчынкай у пустцы ці птушкай у клетцы,
хоць і смага ад зноў не прамоўленых слоў.
У сутве не хапае ні сноў, ні слёз,
а стае толькі –
рэха ад слоў,
прорваў ад сноў,
солі ад слёз.
Ды не знаеш: ці ў вырай вярнуцца,
ці з віра напіцца,
ці жвірам засыпацца.

Перабіраеш горы драбніцаў.
Гора драбніцца.

18 красавіка 2011

Віка Трэнас

Прэс-служба ГА "Саюз беларускіх пісьменнікаў"