... якога выходзіць штомесячнік "Літаратурная Беларусь) ГА "Саюз беларускіх пісьменнікаў" заснаваў уласную намінацыю "літаратурная крытыка". Першай лаўрэаткай у 2018 годзе стала Наста Грышчук . Сёлета першы намеснік старшыні ГА "Саюз беларускіх пісьменнікаў", каардынатар ...

"Крытык, у практыцы якога здарылася такая кніга, можа лічыцца шчаслівым". Пра раман Іллі Сіна "Libido" піша Наста Грышчук. каб ты абудзіўся маўклівым у руках нерухомасьці ў сэрцы рэчы Збігнеў Гербэрт. Строфы пантэіста (пераклад Андрэя Хадановіча) У гэтым тэксце не будзе цытат, разбору “мастацкіх сродкаў” і іншых атрыбутаў рэцэнзіі. Таму што гэта не рэцэнзія. Гэта канстатацыя выключнасці таго, што стварыў Ілля Сін. А яшчэ таму, што прэпарацыя матылька тлумачыць яго будову, забіваючы...

Кнігу Кацярыны Захарэвіч "Час вогненнага птушкалова", што нядаўна выйшла ў нашай серыі "Пункт адліку", рэцэнзуе Наста Грышчук. Дыпломная работа мусіць паказаць, што студэнт засвоіў матэрыял, які старанна ўкладалі ў яго вушы выкладчыкі цягам навучання. Вось, я стараўся. Умею тое і тое. У гэтым сэнсе дэбютная кніга Кацярыны Захарэвіч – тыповы дыплом. “Час вогненнага птушкалова” – двухпланавая аповесць. Фантастычная? Магчыма. Калі адштурхоўвацца ад вызначэння, што фантастыка паказвае...

Жана Капуста піша пра новую кнігу Віктара Яраца. Паэтычнае пытанне Віктара Яраца “Калі пачынаецца восень – / вада ці старэе рачная?” правакуе на яшчэ адно, менш узнёслае, больш зямное: калі надыходзіць сталасць, ці старэюць вершы? Ці можна вызначыць узрост пісьменніка па тэме, стылі, лексіцы, як вызначаюць па знешніх прыкметах надыход восені? Вершы ў кнізе лірыкі Віктара Яраца “Зямныя эцюды” (Мінск, “Кнігазбор”, 2018) сугучныя настальгічна-тужлівым восеньскім настроям. Самы час прыпыніцца пасярод...

... літаратуры і прыватнага джазу Максіма Жбанкова ў кнігарні “Логвінаў” сабраліся людзі, гатовыя паразважаць, чаму беларуская літаратурная крытыка “не працуе”. Дыскусію арганізавалі Саюз беларускіх пісьменнікаў і Беларускі Калегіум. Вядоўцы – Ціхан Чарнякевіч і Ігар Бабкоў ...

Спачатку чалавек спрабаваў патлумачыць свет. Курка-дэміург знесла яйка – сусвет з жыццядайным свяцілам усярэдзіне. Людзі яго знішчыць не змаглі, але ў пэўны момант праява хаосу, істота з цёмнага свету разбурае гармонію. Спачатку чалавек спрабаваў патлумачыць свет. Курка-дэміург знесла яйка – сусвет з жыццядайным свяцілам усярэдзіне. Людзі яго знішчыць не змаглі, але ў пэўны момант праява хаосу, істота з цёмнага свету разбурае гармонію. Казка – чысты ўзор паэзіі. Шчыльнасць сімвалаў і сэнсаў, архетыпы...

Ціхан Чарнякевіч пра новую кнігу Лявона Юрэвіча «Масей Сяднёў: pro et contra». Як правіла, аб беларускія выданні «пісьменнікаў мінулых гадоў» можа добра ўвэдзгаць пальцы – столькі льюць бронзы на квадратны сантыметр выдавецкай плошчы, што яна міжволі застаецца на эпітэліі пасля прачытання. А то і ў горле дырынчыць, аж хочацца адкашляцца. Новая кніжка Лявона Юрэвіча «Масей Сяднёў: pro et contra» – акурат спроба кашлянуць і падумаць, што з міфаў пра Сяднёва можна са спакойным сумленнем адпрэчыць...

Памятаеце тэорыю нелінейнага часу? Не існуе мінулага і будучыні. Ёсць толькі бясконцае палатно з кропкамі – усімі падзеямі, што быццам былі і будуць. Быццам – бо ўсё адносна. Найперш – адносна вашага становішча на палатне. Памятаеце тэорыю нелінейнага часу? Не існуе мінулага і будучыні. Ёсць толькі бясконцае палатно з кропкамі – усімі падзеямі, што быццам былі і будуць. Быццам – бо ўсё адносна. Найперш – адносна вашага становішча на палатне. У грузінскай баладзе Уладзімер Арлоў піша: Гвірабі...

Віктар Казько шторазу нібыта заваблівае чытача ў непраходны лясны гушчар сэнсаў, адначасова ствараючы ілюзію знаходжання ў звычайнай сялянскай хаце. Віктар Казько шторазу нібыта заваблівае чытача ў непраходны лясны гушчар сэнсаў, адначасова ствараючы ілюзію знаходжання ў звычайнай сялянскай хаце. На ўлазіны ў новую хату, як вядома, трэба першага запускаць ката. Аднак новая кніга прозы Віктара Казько «Казань пра ката, каторы смяяўся» («Кнігазбор», 2018) ― не зусім пра гэта. Кот там сапраўды ёсць...

29 траўня ў культурніцкай прасторы "Тартак" назавуць імёны найлепшых журналістаў і крытыкаў. 29 траўня, у дзень нараджэння Аляксея Караля, у 15.00 у культурніцкай прасторы "Тартак" (вул. Магілёўская, 2, корпус 2, 4-ы паверх ...

Прызнаем адразу: “Дзівоснае лета паноў Кубліцкага ды Заблоцкага” – добрая кніга. Калі маеце пачуццё гумару, кніга спадабаецца вам нават больш, чым дзецям. Прызнаем адразу: “Дзівоснае лета паноў Кубліцкага ды Заблоцкага” – добрая кніга. Калі маеце пачуццё гумару, кніга спадабаецца вам нават больш, чым дзецям. [НЕЛІРЫЧНАЕ АДСТУПЛЕННЕ] Вы бачылі хоць адну значную дзіцячую кнігу, якая не мела б схаваны мэсэндж да чытача “дарослага”? Дзіцячых пісьменнікаў, мне здаецца, увогуле не існуе. Ёсць проста...

За таўсматую кнігу Янкі Купалы “Спадчына” заўсёды чапляешся вокам у букіністычных кнігарнях. За таўсматую кнігу Янкі Купалы “Спадчына” заўсёды чапляешся вокам у букіністычных кнігарнях. Нават займеўшы гэты тамок, хочацца купіць яшчэ адзін пры нагодзе – усё ж такі вельмі мала сапраўды шыкоўных самавітых выданняў было ў беларусаў, і амерыканска-мюнхенская “Спадчына” 1955 года – бясспрэчна, адно з іх. Вага, аб’ём, файная вокладка, ілюстрацыі, шоргат акуратна ці не вельмі разрэзаных старонак, нетрывіяльныя...

У зборніку эсэ Франца Сіўко «Штрыхкоды» («Галіяфы», 2017), нягледзячы на разнастайнасць згаданых тэм і праблем, усё-ткі можна вызначыць, так бы мовіць, трох чарапах: радзіма (ва ўсіх сэнсавых нюансах), беларуская рэчаіснасць і літаратура. Радзіма для пісьменніка не абстрактнае паняцце, якому можна ўсё жыццё прызнавацца ў любові, але так і не сказаць нічога канкрэтнага. Піша Жана Капуста. Гэта і віцебскае мястэчка, дзе пабачыў свет, і маці, якая заўчасна пайшла з жыцця, і асаблівасці мясцовай гаворкі...

Пакінуць без увагі новыя творы Вольгі Гапеевай немагчыма, бо турбуе думка: чым уразіць аўтарка гэтым разам? Са зборнікам «(В)ядомыя гісторыі» (2017, Логвінаў) у мяне склаліся такія ж адносіны, як у самой аўтаркі — з кітайскімі палачкамі. А там, калі памятаеце, усё паводле Гегеля: сцвярджэнне, адмаўленне, сінтэз (твор «Кітайскія палачкі»). Адмаўленне — праз тое, што думкі тут вядомыя. Але ў тым жа і сэнс. Таму мы змаглі прыйсці з асобнічкам да сінтэзу. Піша Святлана Курганава. Зборнік складаецца...

Пасля «Адваротнага боку люстра» Ксенія Шталенкова адмовілася ад фантастыкі. Ну як адмовілася: замест таго, каб пераносіць у іншы час галоўных герояў, яна падарожнічае ў часе сама – і разам з чытачамі. Піша Наста Грышчук. 1875 год. У маёнтку Пракшыных адбываецца забойства. Асоба ахвяры невядомая. Труп знойдзены ў флігелі памагатага пана Пракшына, інжынера Штэйна. Штэйна робяць скрайнім, і галоўная гераіня – Яўгенія Пракшына – бярэцца разблытаць справу. Загваздка толькі адна – дукат, знойдзены на...

Прызнанне ў каханні — справа надзвычай інтымная. Але калі размова ідзе пра пісьменніцу Людмілу Рублеўскую, гэтае старажытнае правіла не працуе. Піша Зміцер Копаць. Хочацца прызнацца, ды яшчэ як! Па-шляхетнаму гожа, з той самай годнасцю і гонарам, рамантыкай і менестрэлямі, на адным калене і шабляй на баку… Каб і коні з карэтай, і тысячы кветак вакол. А яна, крышку паружавелая ад шчасця сціплая пісьменніца, пазірае з акенца старой вежы часоў ВКЛ… Яшчэ не ведае, што я для яе цмока злавіў! Менавіта...

Розных жахалак і страшных казак у беларускай літаратуры хапае. Але ёсць і сапраўдныя шэдэўры ў стылі рэальнага хорару… Юры Станкевіч ціха жыве ў Барысаве, з кожнай сваёй новай кніжкі не робіць у інтэрнэце піяр-вэрхалу ў стылі Марціновіча і Бахарэвіча, але ж кнігі яго неверагодна цікавыя, выклікаюць скандалы і спрэчкі… І пры гэтым нават ёсць у праграмах універсітэтаў. Перш за ўсё кнігі Станкевіча — гэта сацыяльны хорар, жанр для Беларусі вельмі рэдкі. Дзеянне раманаў адбываецца ў недалёкай будучыні...

... пра перамогу або паразу Англіі, іншыя – пра банкруцтва Вакульскага; адны называлі геніем Бісмарка, іншыя – авантурнікам Вакульскага; адны крытыкавалі дзеянні прэзідэнта Мак-Магона, іншыя сцвярджалі, што Вакульскі скончаны вар’ят, калі не што горшае… – Бо жабраком і банкрутам,...

Апошнім часам пры канцы года зрабілася модным падводзіць вынікі. І літаратары не выключэнне. Складаецца ўражанне, што сёлета ў Беларусі заўважна актывізавалася паэтычнае жыццё. Так, у нас паболела паэтычных фестываляў, бо да “Вершаў на асфальце” дадаўся “Знак роўнасці”, дзе таксама чытаюцца вершы. Трое паэтаў атрымалі прэстыжныя незалежныя прэміі – імя Арсенневай, “Кніга году” і “Дэбют” імя Багдановіча. Вяртаецца памяць пра нашых рэпрэсаваных творцаў, цэлую восень чыталіся публічныя лекцыі праекта...

Дыскусія літаратурных крытыкаў новай генерацыі адбылася ўчора ў Літаратурным музеі імя Максіма Багдановіча. Удзел у размове прынялі Марына Весялуха, Наста Грышчук,...